Perfekcja Niepokonana.

Stopię najżywszą słodycz
połykając z osobna każdy jej kryształ.
Miłość spojrzeniem wypowiem
szyderczemu Niebu i niemym cierniom.
Milczenie spłonie w ogniach
z moich garści.
Wytoczę walkę demonom z mej przepaści.
Echem - srebrną tarczą ocalę Go,
leżącego na polu z cnót z gruzów mej walki.
Wyśmieję im się w twarz,że
Perfekcji nie da się zwyciężyć
żadną szablą ani tarczą.

autor

Hekate

Napisany: 2008-01-06 Dodano: 2008-02-20 21:43:23

Ten wiersz przeczytano 626 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie