peryferia serca

Powracam Tomku do twoich wierszy bo dzisiaj musze
zatracic sie w czyichs tesknotach. I wiedzialam ze
wlasnie u ciebie znajde cos znajomego.
Ja nie wierze ze mamy serce, wszystko to odbywa sie w
naszych umyslach, milosc nie jest nasza, uczucia nie
sa nasze, jak.gniew, jak roczarowanie, zal, przychodza
i odchodza, sa stanem umyslu i dlatego gdy ktos
odchodzi wydaje sie ze tylko czas potrafi nas
wyleczyc. I w to Tomus ja tez nie wierze.
Uczymy sie zyc bez tych osob kiedy pozwalamy in
odejsc.
Kiedy wiemy jak sie pozegnac...
To sztuka wiesz?
Ja narazie wole babrac sie w calym swoim zalu, napisac
o tym kilka wierszy, niz zapomniec jakby nie mialo
znaczenia. Niektore milosci trzeba opalakiwac.
I o tym jest ten wiersz, na pierwszm planie jest
tesknota podmiotu do kobiety, do jej ciepla, do jej
bliskosci, do spokoju jaki przy niej odczuwal. I
puenta. To w niej jest slowo jak drzazga ktore daje
znac bo jest iluzja.
Przytulam !

Taki związek gdzie kłamstwo jest pomiędzy nie ma szans
na rozkwit. Dobra refleksja ale ja takich związków nie
uznaję:)

Nie ma tęsknoty bez kropli łzy. Ładny wiersz Tomku:-)

Nadzieja rodzi marzenia,
tkliwe, ciepłe, bez spełnienia.
Lecz podążasz wciąż tym śladem
nawet gdy wiesz, żeś nie dla niej.

kalokieri, Maargo, dziekuję za uwagi i wszystkim za
odwiedziny :)

Podoba mi się Pozdrawiam:))

Popraw literówkę w tytule :) proszę, peryferie -
peryferia.
Lubie ten klimat i styl pisania. Podoba mi się.

Mi też. Może się mylę - peryferia?

Mnie też się podoba:)

mnie się to podoba

pozdrawiam

Tęsknota zawsze wilgotne oczy ma
pozdrawiam:)

osierdzie