Pesymista
Pesymista woli płakać,
zamiast świecić zębami w uśmiechu.
Nie wierzy,
więc i nie karmi ducha otuchą.
Woła cierpienie
i zamyka okna radościom.
Z krzykiem się budzi - zagłusza własne
sumienie.
Woli upaść zanim poda rękę leżącemu.
Nienawiść chłonie - nie spija czaru
Miłości.
Klapkę zła ma na oczach,
bo zgubił 'okulary życzliwe'.
Wzgardą się syci,
tłucąc talerz ufności.
Biegnie ku śmierci,
mijając szlak egzystencji.
Pesymista umiera z radością....
..."bo może 'tam' będzie lepiej......?"
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.