Pętla

W czterech ścianach bez drzwi,
pod sufitem, co spada na głowę,
jęczy pętla zaklęta w krzyk –
ostatecznie zawisłym słowem.

Gady, płazy, szarańcza –
spowijają podłogę strachu
i opętańczo tańczą
z nawiedzonym skrzypkiem na dachu


Tu nadzieja jest kacem,
zgrzytem zębów na stosie szkła,
bestią, która do gardła skacze,
nieznośnie gryząc co dnia

W oczach pustych butelek
wykorkował świat wertykalnie –
dzwonią w dobrze znajomym kościele
i nie ciąży ciążenie, bynajmniej.

Gady, płazy, szarańcza –
spowijają podłogę strachu
i opętańczo tańczą
z nawiedzonym skrzypkiem na dachu

autor

Kardynał W

Napisany: 2009-04-30 Dodano: 2009-04-30 00:12:49

Ten wiersz przeczytano 991 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Satyra Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie