Pewien aspekt melancholii III

Stoisz przede mną. Wiatr rozwiewa ci włosy.
Lecz jesteś jakaś nieobecna,
zamyślona.
Wpatrzona w dal.

Patrzysz na mnie, ale jestem dla ciebie niewidzialny, więc patrzysz przeze mnie.
Przeszywa mnie chłód,
przeszywa mnie na wskroś twoje niedostrzeganie.
Jakbym był dla ciebie jedynie strumieniem powietrza, co pcha po niebie chmurę,
co kołysze
gałęziami kasztanów.

Stoisz przede mną. Szeleszczą wokół
uschnięte liście.
Ostre prześwity w koronach drzew
kłują swoim blaskiem,
padając promieniście na asfalt parkowej alei.
Słońce,
cień…
Znowu słońce…

Podchodzę bliżej, wyciągam do ciebie ręce.
Lecz oddalasz się z każdym moim krokiem. Unosisz się coraz wyżej –
jak ptak.

(Włodzimierz Zastawniak)

https://altusmusic.bandcamp.com/track/tornel-keep

autor

Arsis

Napisany: 2016-08-16 Dodano: 2016-08-16 21:26:14

Ten wiersz przeczytano 554 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie