O pewnej tęskniącej Zośce ...

"Wierz ... Marz ... Miej Odwagę ..."

Gdy zima mroźna na oknem chulała
Dziewczyna Zosia za chłopcem płkała
W każdym śniegu płatku jego twarz widziała
Bardzo tęskniła bo barodzo kochała

Tak minęła zima a potem smutna wiosna
Mimo woni kwitów którą z sobą niosła
Nic sił już nie dawało radości nie wracało
Wszystko było smutne nic sie nie zmieniało

I wtedy przyszło lato a moze dwa mineły
Przyszedł czas się podnieść życia złapać stery
Nie chciała go pamiętać choć tęsknic nie przestała
Już w miłość nie wierzyła wojna ją zabrała

Latem świat jest inny jak sami pewnie wiecie
Najlepiej być szczęśliwym właśnie w ciepłym lecie
I wyobraźcie sobie jaka radość była
Gdy Zosia swego chłopca na stacji zobaczyła

Nie da się opisać wielkiego radowania
Jakie wyniknęło z tego to spotkania
Łez w sobie nie chowali mówli jak tęsknili
ile czasu, strachu przez wojne przeżyli

A teraz są już raziem i zawsze pewnie będą
Połączeni na zawsze kościelną przysięgą
I nikt ich nie rozdzieli "tylko ty o Boże
dwa serca złączone klucz rzucony w morze"

Dla Tęskniących ... © Copyright by MMaja

autor

MajaM

Dodano: 2007-06-10 10:22:57

Ten wiersz przeczytano 653 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie