Piekielna Grań

Przez wąską szczelinę pchany, szedł wędrowiec zmarnowany
Co go do szczeliny ciska? Zwykła niechęć, strach urwiska
Za nim wielka przepaść czyha, do szczeliny się przepycha
Darmo krzyczy, darmo stęka, sam się swego cienia lęka
Słońce dawno już uśpione, jego oczy w grań wlepione
Postrach budzi ta szczelina, nic go jednak nie zatrzyma
Do wolności, znad urwiska, zimny pot z niego wyciska
Co szczelina ma w sobie? Niech pan wejdzie, ja odpowiem
W jedną stronę kraniec skały, drugiej nawet psy się bały
Iść nie chciały, głośno wyły, w mroczną przepaść się rzuciły
Niech Pan wejdzie, niech nie boi, zwykły przesmyk, nic nie grozi
Wejść, czy nie wejść? Lepiej jednak w piekła czeluść rzucić się, mój przyjacielu
Poddał się, nic nie zrobił, usnął, zamarzł, śnieg go spowił
Przecież sama Ci mówiła, za szczeliną wolność była…

autor

nowik13

Napisany: 2015-03-28 Dodano: 2015-03-28 02:08:22

Ten wiersz przeczytano 554 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie