Piekielne miłości

Umarła kurewka, pod bramą stanęła i cichutkim głosem parę słów jęknęła. Nikt jej nie otworzył, zatem zapukała:- Będę pod tą bramą ile trzeba stała, aż mnie Pietrek wpuści i wejdę do nieba; ciężko pracowałam na kawałek chleba. Wiem, że ma robota wam się nie widziała, ale to nie wina ducha, tylko ciała. Zatem jako dusza pokornie przybyłam i za grzeszy ciała się będę kruszyła. W końcu to jest rodzaj cielesnej miłości, która daje błogość i wiele radości. Wszystkich za kochanie w niebiosa kierują
i z radością w sercu każdego przyjmują.

- Nic ci twoja skrucha tutaj nie pomoże; ani - o la Boga!, ani - Panie Boże. Każdy kto na ziemi żył przez całe lata, wie, że mu po ciele jego dusza lata i ciało bez duszy
i dusza bez ciała, nic by w świecie żywych sama nie wskórała. Dlatego, gdy ciało grzech jakiś popełnia, to także i dusza się grzechem napełnia i gdy dusza grzeszy
i winne jest ciało, choć mu się to nie raz wcale nie widziało. Więc się zbieraj duszo, już czas jest na ciebie. My tak grzesznej duszy nie chcemy tu w niebie. To nie żadna miłość, tylko wyuzdanie, rozpusta i tyle,
a nie miłowanie.

No i wstała dusza, ruszyła do piekła:- Będę się samotnie teraz tydzień wlekła, bo do piekła droga taka jest daleka, a tam już nie jeden na usługę czeka. Życie takiej duszy w piekle będzie trudne i na pewno także, ani trochę nudne, bo skusić anioła to łatwa jest sprawa, ale skusić diabła, to nie z kaszki strawa. Choć myśląc po ludzku, w sumie z dwojga złego, może nawet spotkam diabła znajomego, co mnie na złą drogę życia pokierował, a teraz się na dnie piekła dobrze schował. Weszła w progi piekła, tam ją przywitali i od razu widły pod zadek dawali, ale ona ślicznie im podziękowała
i takie pytanie jednemu zadała:- Po co wam
tu dusza z grzesznego żywota; wiecie, że zamknęli przed nosem mi wrota i w wasze tu progi dali skierowanie. Co się teraz z rodem piekielników stanie, bo ze mnie jest dusza, co ciało porusza i każdego chłopa, nawet diabła skrusza.

Jak to usłyszeli wszyscy diabli w kupie:- Nie chcemy tej baby, tu w naszej chałupie. Ona dodatkowe poroże doprawi i jeszcze majątku i siły pozbawi. Taka baba w diable
i ogień rozpali, gdy własnym ogonem go po plecach wali, więc spadaj stąd duszo my
cię tu nie chcemy i za twe usługi z góry dziękujemy.

I znowu się dusza pod bramę wróciła, ile siły w pięści tak o nią waliła, aż jej otworzyli, swoje powiedzieli i się od wpuszczenia w niebo wywinęli. I tak krąży dusza i szuka pomocy i w świętej Piotrowej i diabelskiej mocy i będzie tak wieki pod bramami stała, za to, że za życia wszystkich miłowała.

autor

szuflada

Napisany: 2017-11-27 Dodano: 2017-11-27 22:36:30

Ten wiersz przeczytano 1054 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Bajka Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie