w piekle sielskości

Dom przygniótł ciało fundamentem rodzinności
Na głowę nałożony został dach zależności

Ręce skrępowano przewodami obowiązku
Stopy ugrzęzły w wąskich ramach związku

Uszy tynkiem troski wytłumiono
Mózg styropianem opieki obłożono

W czterech ścianach zamknięte myśli
Zazdrości łoże pożera to co noc wyśni

Aby z kranu nie pociekły łzy bezradności
Stosuje się uszczelki przydatności

W piecu sielskości płonie serce obolałe
A w piekarniku głowy marzenie bardzo małe

Przestać w końcu być kurą domową
I zamiast domem zająć się sobą

rosół z siebie robie i podaje tobie wprost do ust mój niedzielny biust filety z twojej kobiety, rosół z domowej kury a na deser chmury ... Maria Peszek

autor

luka22

Napisany: 2010-02-16 Dodano: 2010-02-16 17:43:02

Ten wiersz przeczytano 625 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie