Piekło to ty

I otworzyły się wrota piekieł,
kobierzec grzechów pod stopy zaległ,
i pytasz pustki czyś nadal człekiem,
czyś już w swej bitwie na zawsze poległ.

Poprzez aleję palących wstydów
skradasz się własnym cieniem spętany,
pobladłych kajdan rdzewiejących zgrzytów,
zanikasz własnym jękiem pojmany.

Od ścian odbity, niby echo wracasz
aby raz jeszcze siebie kosztować,
kolejny raz modły swe skracasz
i już nie umiesz życia smakować.

I tylko z dali mroczny głos zawoła,
- oto świat cały u stóp ci składam -
kusi swym wdziękiem tamta prawda goła,
cicho tak szepcząc, dla ciebie upadam.

Nie koi dotyk rozpalonych zmysłów,
napiętnowany nie zazna spełnienia,
z dnia codziennego wyrzucony czyśćców,
nie znajdzie w jutrze kropli odkupienia.

Oto twój raj jest, oto twe niebiosa,
ziemia, ku której drogi budowałeś,
nie spadnie na nią łzy ożywcza rosa,
jałowy eden, w którym sam zostałeś.

autor

smutne oczy

Napisany: 2009-04-04 Dodano: 2009-05-12 12:46:36

Ten wiersz przeczytano 540 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie