Piękna w kolcach

Ile we mnie uroku, tą piękność to, natura mi dała
nie poskąpiła mi czaru, powabu bez mała
Obleczono mnie w szaty , w ornaty, w sobole ubrano
we mnie jest wszystko cudowne , barwne wieczorem i rano

Nocą nie świece jak latarenka, chowam swą główkę, jak kulkę makową
oplatam się zielenią , jak piżamą nocną
Stoję w śród innych , również pięknych jak ja sama
ale tylko mnie dostrzegają, mnie tylko widzą, mówią DAMA

Wiem o tym, że jestem damą z wysokiego szlacheckiego rodu
mam to zapisane w genach , w rodzinnych herbach
w drzewie genealogii od góry do samego spodu

Wywodzimy się z królewskich pałaców, gdzie na srebrach jadano
wnosimy do życia, kultury , nauki, swoje piękne wiano

Tak dzieje się od stuleci, zawsze w szeregu jako pierwsi
idziemy do świata z pięknym ,lśniącym ,pachnącym - najlepsi
Takie dostałam wychowanie, chodziłam do szkół wielu
gdzie uczono mnie ukłonów, szarmanckich manier

Wiem jak w każdej sytuacji mam i mogę się zachować
by nie przynosić wstydu , prostactwo pod dywan schować.
Najpiękniejszą jestem w porze wiosny i lata, rzadziej jesienią
cały swój urok, powab i czar tracę zimą

Gdy słonce u zenitu ? rozpoczyna się moje cudowne życie
otwieram się na świat w pełnym przepychu
jak żagle fregaty , co po morzu płynie

Cieszę oczy każdego, każdy pragnie mnie dotknąć
ale ja się bronie kolcami , przed innymi - intruzami
Wiem że jestem piękna nad podziw, nad światy
ale też są małe co pachną , inne obok mnie kwiaty

Nie maja takiego uroku jak ja róża sama
one dają swe piękno zapachem, który oszałamia
Wonne białe mieszczące się w dłoniach dzwoneczki konwalii
są przyczyną ze je piękną subtelnością nazwali

Czy mam zazdrościć małym dzwoneczkom w wonnych w bieli
skoro ja sama , uchodzę za symbol piękna jak z nieba anieli.
Wiele obok mnie jest sióstr, ozdobnych w barwnych purpurach
owianych zapachami, owiniętych w tiulach

Wszystkie my spełniamy rzecz oczywistą, dajemy oczom ludzkim
piękno, subtelność powonieniu, dłoniom rozkosze
Jesteśmy wszystkie piękne w bukietach , lub zamkniętych w barwne kosze
Nic to ponad czasy, ja jestem piękną dalej rzecze róża
inne kwiaty w zapachach się nurza

Wieczorem gdy słońce kwiaty żegna i w wiatr nas ubiera
wielogłosowo, pachnąc maciejką chórem śpiewamy
Ja piękna róża- divą, śpiewam sopranem
Ludziom potrzeba wonnych zapachów i kwiatów, bukietów pięknych do rąk
spełniamy to , my kwiaty szlachetne i te kwiaty z pól i łąk.

Autor:slonzok-knipser

autor

slonzok

Napisany: 2012-03-08 Dodano: 2012-03-14 06:34:02

Ten wiersz przeczytano 551 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie