piękna o poranku

piękna niczym ranny krajobraz późnym latem
gdy świat otulony mglistą kołderką
powoli przeciera zroszone oczy
gdzie stado saren pasie się na łące
a upojną ciszę raz po raz przerywa echo głuchej nocy, rechot żab, ptaków trel
uśmiechem swym budząc słońce, sprawiasz ze to wszystko znika
a w oczach zostaje chłód
czemu tak rzadko się uśmiechasz
czemu, piękna o poranku


witaj piękna o poranku
żegnaj piękna o poranku

lisse,9.7.2013

autor

michal.m

Napisany: 2013-07-09 Dodano: 2013-07-09 00:45:58

Ten wiersz przeczytano 2437 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie