Piękne zaklęcie
Dziadkowie..zawsze z czułością na siebie spoglądali..
Na ławeczce, pod kwitnącą jabłonią...
To takie zdjęcie, dawno już zrobione,
Babcia i dziadek z taką siwą skronią,
Dwie postacie do siebie przytulone.
Dziadek czule trzyma babcię pod rękę,
I ma wąsy, zalotnie zakręcone,
Babcia ma taką, odświętną sukienkę,
Ręce na kolanach, ładnie złożone.
Uśmiechnięte i czułe są ich twarze,
Taka przez nich wielka tkliwość
przemawia,
Oni miłość mi dali w wielkim darze,
Która na całe życie ślad zostawia.
Lubię często, tak patrzeć na to zdjęcie,
Mam je zawsze na półce, tej z książkami,
Ono tak działa jak piękne zaklęcie,
I nie traci swojej siły z latami.
Dziadek mówił Maryniu..i tak się uśmiechał..
autor
Zakochana w wietrze
Dodano: 2018-01-20 20:12:55
Ten wiersz przeczytano 2511 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Bardzo interesujący, rodzinny wiersz, pozdrawiam :)
Obrazowo przedstawione wyjątkowe zdjęcie.
Miłej niedzieli, pozdrawiam :)
nostalgia i pamięć, i czy my też tacy kiedyś będziemy,
czy tak nas będą wspominać
Musi to zdjęcie być przepełnione magią, skoro tak
czaruje :) Pozdrawiam serdecznie +++
Piękny wiersz... Tak mało pamiętam swoich dziadków
nawet zdjęć mało. Trochę mi smutno.
Pozdrawiam serdecznie :*)
T a k i bardzo zaimkowy tekst, ale z ciepłą treścią,
ciepłą jak serca babć i dziadków. Pozdrawiam
serdecznie... :)
nostalgia i wspomnienia. powoli zapominam, zostają
tylko zdjęcia.
trafiłaś mnie tym wierszem w miękkie.
kolorowych snów :)
Alez Ty masz piekne serce, pozdrawiam
Śliczny wiersz, miło się czyta, to prawda stare
zdjęcia mają swoisty czar!
:)
Pozdrawiam serdecznie!
Uukłony!
Piękny wiersz i podoba się bardzo:)pozdrawiam
cieplutko:)