Piękno Naszych Chwil :)

Dziś zamieniasz moje smutki w radość, Aniu :) Pamiętam, jak dzięki Tobie każdy dzień nabrał piękna, dzisiaj jest tak samo ;)

To był piękny dzień, druga połowa sierpnia,
W parku pisałem wiersz, tak dobrze pamiętam.
Przyszłaś wtedy mając włosy rozpuszczone
I oczy podkreślone lekkim cieniem do powiek.

- O kim piszesz? Powinnam być zazdrosna?
- Tylko do czasu, aż jej imienia nie poznasz.
- A ładna jest ta... Monika...? Agnieszka...?
(Aniu... dla mnie to Ty byłaś najpiękniejsza).

Pamiętam też ognisko w gronie znajomych
I szalony pomysł, który przyszedł mi do głowy,
Wszyscy śpiewaliśmy utwór "Gdyby nie Ty..."
Aż dodałem "Nie przeżyłbym pięknych chwil!".

Prędko przyszła myśl, że to było głupie,
Lecz Ty szepnęłaś mi "To było super".
Wszyscy się cieszyli, aż ktoś zawołał nagle:
- Pocałujcie się zamiast tak na siebie patrzeć!

Na Twoich policzkach pojawił się rumieniec,
A ten nieśmiały uśmiech i czarujące spojrzenie,
Były cudowne, nie mogłem się im oprzeć
I wszyscy tam obecni łatwo mogli to dostrzec.

Troszkę się zbliżyłaś, lekko oczy zamykając,
Aż sam nie wierzę w to, co później się stało.
Tuż przed pocałunkiem wyszeptałem "Aniu..."
Wnet usłyszeliśmy "Przestań gadać i ją pocałuj!"

Rozbawiło nas to, pozostali też się śmiali,
Nie zliczę radości, jaką ten dzień nam sprawił.
(Aniu... cudownie promieniałem na Twój widok,
Każdą chwilę umiałaś uczynić szczęśliwą...)

Także pamiętam wieczór spędzony wspólnie,
Przyszedłem do Ciebie późnym popołudniem,
Gdy wyszłaś z pokoju, aby zrobić herbatę,
Jakoś mi przyszło nagle czuć się inaczej.

Może przez zmęczenie, spać chodziłem późno,
Więc przymknąłem oczy i przyszło mi usnąć,
Na Twoim łóżku, tej miękkiej poduszce,
A coś mnie obudziło parę minut później.

Patrzyłaś z uśmiechem siedząc naprzeciw,
Było mi tak niezręcznie, że... O rety!
Szybko wstając spytałem, która jest godzina,
Niezmiennie uśmiechnięta tylko herbatę piłaś.

- Przepraszam... Pójdę już... zrobiło się ciemno...
"Tak po prostu wyjść?" Gryzła mnie niepewność.
Przed wyjściem z pokoju, usłyszałem w progu:
- Zapominasz przytulić na pożegnanie... Znowu...

Spojrzałem na Ciebie, rzuciłaś mi się na szyję,
- Nic się nie stało... Zostań jeszcze chwilę...
- Dziwnie się czuję... jest mi niezręcznie...
Odpowiedzią było "Niepotrzebnie..." nic więcej.

Delikatnie przesunęłaś po mojej szyi dłonie,
Czułości tej chwili całkiem dałem się ponieść.
Potem moich policzków dotykając lekko,
Sprawiłaś, że chciałem czuć to przez wieczność.

Powoli już wtedy rozsądek nie miał zdania,
Gdy się zaczęliśmy całować bez opamiętania.
Przesunąłem ręce z Twoich pleców na biodra,
Bez reszty pozwalając tej chwili się porwać.

(Namiętności łatwo cały rozsądek tłumią),
A po szyi czule chwilę potem Cię całując,
Zatraciłem się w Twoim zmysłowym zapachu,
Przepełnionego czarem waniliowych kwiatów.

(Parę sekund wcześniej wyłączyliśmy światło,
Aby gwiazdy nie myślały, że sobie popatrzą).
Powoli przesuwając się w stronę Twego łóżka,
Ciągle "Kocham Cię" było na moich ustach.

Nie zapomnę, że każda chwila była krótka,
Odkąd się zatraciliśmy w czułych pocałunkach.
Będąc już przy łóżku i kładąc się na plecach,
Przyciągnęłaś mnie, nie było na co czekać.

(Każda minuta była niezwykle zmysłowa)
Kiedy Cię całowałem po szyi i ramionach,
Dotykałaś mnie z czułością tak wielką,
Że wszystkie myśli zamieniły się w jedną.

Zapomnieć o świecie było nad wyraz prosto,
Gdy pozwoliliśmy się porwać namiętnościom.
(Aniu... Gdy po latach ujrzałem Twoje zdjęcie,
Coś mnie poruszyło, zawładnęło moim sercem).

Lata temu widząc w Twoich oczach niebo,
Czarowałaś mnie, chyba o tym nie wiedząc.
Miłość mi ofiarując, która przez swój urok,
Skradła moje myśli od razu smutki tłumiąc... ;)

Gdybym miał powiedzieć, jakie uczucie towarzyszy mi dzisiaj dzięki Tobie, to jest to niezwykła radość, którą niesie każda myśl o Tobie :)

autor

Angel Boy

Napisany: 2020-11-24 Dodano: 2020-11-27 15:00:30

Ten wiersz przeczytano 3270 razy

Oddanych głosów: 91

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie