PIERWSZA NA ZIEMI ZABAWA W...

Pomieszanie zmysłów, połacząne z nadzwyczajną drażliwością nerwów...

Powiadają, że pewnego razu spotkały się na Ziemi
wszystkie uczucia i cechy ludzkich istot.
I tak:
Gdy Znudzenie ostentacyjnie ziewnęło po raz trzeci,
Szaleństwo,jak zwykle obłędnie dzikie,zaproponowało:
- Pobawmy się w chowanego!

Intryga niezmiernie zintrygowana,
uniosła tylko lekko brwi,
a Ciekawość,nie mogąc się powstrzymać,
spytała z typowym dla siebie zainteresowaniem:
- W chowanego? A co to takiego?
- To zabawa - wyjaśniło Szaleństwo
- polegająca na tym, iż ja zakryję sobie oczy
i powoli zacznę liczyć do miliona.

W międzyczasie Wy wszyscy dobrze się schowacie,
a gdy skończę liczyć,moim zadaniem będzie Was odnaleźć.
Pierwsze z Was,na którego trafię,
zajmie miejsce w mojej kolejce.

Podekscytowany Entuzjazm zaczął tańczyć
w towarzystwie Euforii,
Radość podskakiwała tak wesoło,
iż udało się Jej przekonać do gry Wątpliwość,
A nawet Apatię,której nigdy niczym
nie dało zainteresować.
Jednakże nie wszyscy nie wszyscy chcieli się przyłączyć.
Prawda wolała się nie chować,
w końcu i tak zawsze Ją odkrywano.
Duma stwierdziła,że zabawa jest głupia,
ale tak naprawdę w głębi duszy gryzło Ją,
iż pomysł wyszedł od kogo innego.
Tchórzostwo z kolei nie chciało ryzykować.

- Raz,dwa,trzy... - zaczęło liczyć Szaleństwo.
Najszybciej schowało się Lenistwo,
osuwając się za pierwszy napotkany kamień.
Wiara pofrunęła do nieba,
a Zazdrość ukryła się w cienui Triumfu,
który z kolei wspiął się o własnych siłach hen!
Na sam szczyt najwyższego drzewa.

Wspaniałomyślność długo nie mogła znaleźć
dla siebie odpowiedniego miejsca,
gdyż wszystkie kryjówki wydawały Jej się idealne dla przyjaciół:
krystalicznie czyste jezioro wydawały Jej się
wymarzonym miejscem dla Piękności,
dziupla - w sam raz dla Nieśmiałości,
motyle skrzydła stworzono dla Zmysłowości,
powiew wiatru okazał się natomiast najlepszy dla Wolności.
W końcu sama Wspaniałomyślność schowała się
za promyczkiem słońca.
Z kolei Egoizm znalazł sobie,jak sądził,
wspaniałę miejsce: wygodne i przewiewne,
a co najważniejsze - przeznaczone tylko dla Niego.
Kłamstwo schowało się na dnie oceanów,
a może skłamało i tak naprawdę ukryło się za tęczą?
Pasja i Pożądanie w porywie gorących uczuć,
wskoczyli w sam środek wulkanu.

Niestety wyleciało mi z pamięci,gdzie skryło się Zapomnienie...
lecz to przecież mało ważne...

Gdy Szaleństwo liczyło
dziewięćset dziewięćdziesiąt dziewięć tysięcy
dziewięćset dziewięćdziesiąt dziewięć,
Miłość jeszcze nie zdołała znaleźć sobie
odpowiedniego miejsca...
W ostatniej chwili odkryła jednak zagajnik dzikich róż
i schowała się wśród ich krzaczków.

- Milion - krzyknęło na końcu Szaleństwo
i dziarsko zabrało się do szukania.
Od razu,rzecz jasna,odnalazło schowane
parę kroków dalej Lenistwo.
Chwilę potem usłyszało Wiarę rozmawiającą z Panem Bogiem.
W ryku Wulkanów wyczuło natomiast obecność Pasji i Pożadania.
Nastepnie,przez przypadek,odnalazło Zazdrość,
co szybko doprowadziło Je do kryjówki Triumfu.
Egoizmu nie trzeba było wcale szukać,
gdyż jak z procy wyleciał ze swej kryjówki,
kiedy okazało się,iż wpakował się w sam środek dzkich os.

Trochę zmęczone szukaniem Szaleństwo
przysiadło na chwilę nad stawem
i w ten sposób znalazło Piękność.
Jeszcze łatwiejsze okazało się odnalezienie Wątpliwości,
która niestety, nie potrafiła zdecydować,
z której strony płotu ma się ukryć...

W ten sposób wszyscy zostali odnalezieni:
Talent wśrod świeżych ziół,
Smutek - w przepastnej jaskini,
a Zapomnienie... cóż, już dawno zapomniało,
iż bawi się w chowanego.

Do znalezienia została tylko Miłość.
Szaleństwo zaglądało na każde drzewko,
sprawdzało w każdym strumyczku,
a nawet na szczytach gór i już miało się poddać,
gdy odkryło niewielki różany zagajnik.

Patykiem zaczęło odgarniać gałązki..
Wtem wszyscy usłyczeli przeraźliwy okrzyk bólu.
Stało się prawdziwe nieszczęście!
Różane kolce zraniły Miłość w oczy.
Szaleństwu zrobiło się niezmiernie przykro,
aż w końcu poprzysięgło zostać przewodnikiem
slepej z Jego winy przyjaciółki.

I to właśnie od tamtej pory,
od czasu,gdy po raz pierwszy bawiono się na Ziemi
w chowanego,
Miłość jest ślepa
i zawsze towarzyszy Jej Szaleństwo.

Świat nowy torzymy dookoła siebie - a sami błąkamy się i nie wiemy, kim jesteśmy...

autor

Sylka

Napisany: 2006-09-25 Dodano: 2006-09-25 00:06:49

Ten wiersz przeczytano 2315 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie