Pierwsza poranna zorza

Ktoś,gdzieś ,błądzić sobie lubi.
Ktoś kogoś ze sobą w nieszczęście poweźmie.
Wtedy ten pierwszy ktoś coś swojego gubi,
I w myślach drugiej osoby ugrzęźnie.

Widziałem ja Ciebie,na kwiecistej stałaś łące.
Czułem Twój zapach,za nos mnie mocno wodził.
Patrząc na Ciebie,byłem sam dla siebie końcem.
Złego nastroju,który od teraz w nieznane odchodził.

Niczym ranne słońce,niczym róża świeżo zerwana.
Stałaś w miejscu i zarazem unosiłaś się wysoko.
Dla Ciebie bije me serce,krew po ciele jest rozprowadzana.
Daj mi swą dłoń,przytul się, i lećmy ku obłokom.

autor

MauRo

Napisany: 2007-03-22 Dodano: 2007-03-23 18:10:16

Ten wiersz przeczytano 509 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie