Pierwsze pianie koguta

Sumienia agonia w trzech odslonach.

wśród ideałów rycerzy okrągłego stołu
szukamy niepowtarzalnej ścieżki życiowej
z przysięgą na ustach zamarłą kroczymy
słowami gdzieś w oddali zagubionymi


umierają sumienia w potwornych męczarniach
nazywamy ich śmierć przystosowaniem się
ukladamy je na stosie nowych sytuacji
pozwalamy by skwierczały na samym dnie


mijamy z pogarda tych upadłych
na zatraconych rogach ulic osiadłych
biegniemy z czołem ku niebu wzniesionym
włosem w opacznej ofierze zwęglonym

z zażartością słuchamy słów duszpasterzy
wpatrujemy się w ołtarzy bezmiar cudowny
każde słowo natchnione zapamiętujemy
analizujemy świat i jego zatarte barwy

po czym przekraczamy bramy świątyń
mijamy dziecko zagłodzone
rzucamy spojrzenie harde
umykamy słowami "to nie moja wina"

znajdujemy setki innych zajęć
gdy wzywa nas ktoś obok
gdy upada brat jedyny
podziwiamy widoki lasy i pustynie


tak często rzucamy usprawiedliwiające nas zarzuty
czemu Bóg na to wszystko pozwala
czemu ludzie cierpią cisza zatruci
skąd tyle bólu świat zakwasza


i nadal krążymy w swej nieświadomości błodzy
nie nasza jest wina problem w dal odchodzi
lecz skończy się świat i skończą się chwile
staniemy sadzeni prawem uczciwym

osadza nas czyny i słowa tych którzy obok byli
mijani spojrzeniami, pozostawiani w bólu
lecz i wtedy zapewne powiemy
"to nie nasza wina, dlaczego Bóg na to pozwolił"

autor

Inkwizytor

Dodano: 2007-01-06 13:22:32

Ten wiersz przeczytano 534 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie