Pierwsze wspólne święta

To dopiero pół roku, a może to już pół roku?
Jaki był ten czas?
Czasem było pięknie. Wspólne nocne rozmowy, zwierzenia.
Pisane wiersze, w których zawsze miałaś swój udział.
Raz było smutno, z oczu płynęły gorzkie łzy.
Niepohamowane, słowa raniące często bardziej niż czyny.
Teraz zbliża się ten „niepowtarzalny” okres.
Niepowtarzalny?
Przecież najbardziej przewidywalny w cały roku.
Każdy gest, słowo, czyn drugiej osoby jest do przewidzenia.
Sztuczna miłość, te zakłamane życzenia.
Jednak w tym roku jest jakoś inaczej.
Po raz pierwszy wiem, że jest ktoś, kto mimo tej daty się nie zmienia.
Jesteś zawsze taka sama.
Niezależnie czy jest to 24 grudzień czy 16 październik.
Można powiedzieć o pierwszych wspólnych świętach?
Sądzę, że tak.
Nienawidzę świąt, lecz te przeżywam na swój sposób.
Jesteś przy mnie.
W końcu ktoś przy mnie jest.
W końcu ja jestem dla kogoś.
Ja jestem dla Ciebie.
To niesamowite.
Nie da się tego opisać, nie da się tego powiedzieć.
Za oknami nie jest biało, jak co roku.
To już sprawia te święta wyjątkowymi.
Dlaczego nie ma śniegu?
Został stopiony, płomieniem radości i nadziei.
Radości płynącej z możliwości bycia przy Tobie.
Przy najważniejszej i najbardziej wyjątkowej osobie na świecie.
Dlaczego nadziei?
Nadziei, że święta za rok będą jeszcze bardziej magiczne.
Jeszcze bliższe.
Jeszcze bardziej niepowtarzalne.
Jesteś najwspanialszym prezentem, jaki mógłbym dostać w życiu

Jakub Lewandowski 22.12.2006 Płock

autor

art=sic

Napisany: 2006-12-22 Dodano: 2007-02-14 16:31:24

Ten wiersz przeczytano 894 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie