Pierwszy

Idę stojąc
stoję idąc
nie oglądam się za siebie
nic tam nie znajdę
oprócz pustki i
niedoścignionych marzeń


wrota namiętności
stoję przed nimi
lecz dla mnie pozostają zamknięte
nie mam klucza
nie znam prawdy
i nie wiem jak ją rozpoznać

biorę głęboki oddech
w moim ciele rozprzestrzenia się pył
co gorzki żal ze sobą przyniósł

drzewo cień mi podarowało
i chłodny powiew
oraz świeże powietrze
zieleń kolor nadziei i poszukiwań
utraconych lub nigdy nieodnalezionych skarbów
unoszę się w czasoprzestrzeni
lekka i spokojna
CISZA

autor

wariatka

Napisany: 2002-08-01 Dodano: 2004-09-28 12:22:55

Ten wiersz przeczytano 526 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie