Pierwszy krok
Siedzę samotnie, tęsknię za Tobą,
Za Twym spojrzeniem, za jakimś gestem.
Ty jesteś mego życia ozdobą;
Kocham Cię całym sercem!
I nagle patrzę- podchodzi ktoś...
To Ty! Ja chyba nie wierzę!!!
Puszczasz mi oczko i dajesz coś,
Uśmiechasz się całkiem szczerze.
Nadeszła pora na mój krok,
Na jakiś gest z mojej strony.
Już nie odpuszcze i zrobię go
A Ty nie będziesz osamotniony!
autor
Poezja:)
Dodano: 2008-01-28 18:11:30
Ten wiersz przeczytano 477 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Wiersz jest świeży jak pierwsza miłość. Własciwie jak
niewinny wstęp do zakochania. Brawo!
Bardzo prostymi środkami wyrazu, niemal za prosto...
Ale te "niemal" otwiera drogę kapitalnej zalecie:
świezości. Wiersz niemal banalny, jednak urzeka tym
właśnie śieżym spojrzeniem...