Pies ogrodnika (część druga)

Spotkania stały się rzadkością, a zbliżenia wprost świętem. Wtedy starała się zapamiętać każdą chwilę z nim,
zupełnie jak dziecko chowające słodycze „na potem”. Początkowa niepewność ustąpiła miejsca, drżącemu oczekiwaniu.
Niezwykłemu pragnieniu, bycia jak najczęściej ze sobą. Łudziła się, że jest to chwilowy kryzys, że warto przeczekać,
a wszystko wróci do normy. Jednak co i raz zdarzały się chwile milczenia, niepewności. Seks wtedy stał się jakby
rozpaczliwy,ukradkowy a jednocześnie precyzyjny niczym kroki w balecie.
Chciała, by te chwile trwały wiecznie,
żeby pozostały na zawsze, niczym wszechświat w szklanej kuli. Chciała, chwile szczęścia zamrozić na wieki.
Mijały jednak kolejne pory roku, a w ich układzie nic się nie zmieniało.
Odchodził i powracał, powracał i odchodził, a ona nadal go kochała
i była mu wierna. Tęskniła do jego ramion, zbliżeń, tak bardzo było jej to potrzebne. Cierpiąc w samotności:
serce, głowę i wnętrzności przeszywał ból
wyciskający z oczu strumienie łez. Kiedy wreszcie przestawały płynąć,czuła się odrętwiała i oszołomiona. Była niczym tkwiąca w rzece kłoda, z obu stron oblewana leniwym nurtem wody i bezsilna, by cokolwiek zmienić. Za dnia starała się odpychać wszystkie myśli o nim. Wzniosła w umyśle barierę, za którą ukrywała jego twarz, zupełnie jakby zaciągnęła zasłonę.
Nocą jednak, nawiedzał ją we snach.
Uśmiech, szczupłe delikatne dłonie
i czułości przyzywały ją i dręczyły swoją niecodziennością. Wtedy budziła się z jego imieniem na ustach, ale miejsce obok
było puste. I tak jak „pies ogrodnika” nadal on pilnuje swego, a ona ?
Ciągle pisze i czeka na niego…
Tessa50

autor

Tessa50

Napisany: 2014-10-17 Dodano: 2014-10-24 22:08:01

Ten wiersz przeczytano 886 razy

Oddanych głosów: 37

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie