Piesek

Jaś w dużym mieście mieszka,
bardzo chce mieć swego pieska,
mama Jasiowi wciąż tłumaczy:
że przy piesku dużo pracy.

Jest sprzątanie i karmienie,
na spacerki wychodzenie.
„ Piesek musi za potrzebą,
na dwór chodzić mój kolego.”

Zwierzak to nie tylko zabawa,
to jest bardzo poważna sprawa,
bo takiego żywego psiaka,
nie rzucisz w kąt, jak pluszaka.

Chodź pokażę ci schronisko,
wnet zrozumiesz wtedy wszystko.
Pojechali. Biedne psiaki,
smutne maja mordki takie.

Kiedyś miały pana wszystkie,
dom, rodzinę, swoją miskę,
teraz pieski już niechciane,
do schroniska są oddane.

Kiedy tak się przechadzali
o psim losie rozmawiali
z budy wyszedł szczeniak mały,
prawie calusieńki biały.

„ Mamo, to jest mój piesek!
Spójrz! Czarne uszko, ogoneczek!
Przygarniemy? Proszę, powiedz! „
„ Pozwól, że się zastanowię.”

„ Będę sprzątał, będę karmił,
Mamo pozwól go przygarnąć! „
Wzięli pieska ze schroniska,
malec już radością tryska.

Jasio jeszcze chrapie rankiem,
piesek ciągnie za piżamkę
„ Wstawaj, wstawaj Jasiu drogi,
ja chcę rozprostować nogi. „

Ubrał pieska Jaś w puszorek,
wziął łopatkę, no i worek,
bo się pieski bardzo wstydzą,
gdy chodniki brudne widzą.

TU NAUKA PŁYNIE TAKA,
TRZEBA SPRZĄTAĆ PO ZWIERZAKACH!

autor

kilcik

Napisany: 2010-01-05 Dodano: 2010-02-07 11:39:11

Ten wiersz przeczytano 4271 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie