PIEŚŃ
W lesie i w borze i na polanie
Duch lasu króluje w drzewach koronie
Od dawnych niepamiętnych już czasów
Słucha go wiatr i deszcz
I zimny mróz i śnieg
A on wiernie schronienie daje
We własnej gęstwinie
Wszelkiej zwierzynie!
Wierne jego sługi ptaki
Obserwują z nieba jego ciemny brzeg
Widzą i szczebioczą
Kto zbliża się do boru
By niepotrzebnie nie wzbudzać niepokoju
Szum wielki i smutek powstaje
Gdy do lasu zbliżają się drwale!
Duch lasu wtedy w obronie
Smętne i żałosne
Złowrogie pieśni
Koronami drzew szeleści
I nieraz już bywało
Że drwale z trwogi
Pogubili topory i głowy!
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.