Pieśń o Cieniach z Sherwood PROLOG

Ongiś, gdy w starej dobrej Anglii wesoło się żyło
W Locksley mieścinie żył młodzian wspaniały
Mu grono najpiękniejszych panien całusów nie szczędziło
Wszystkie dziewczęta jak mur przy nim stały

Zwał się on Robin, młodzieńcem był postawnym
Urodziwy, szlachetny, orężem władał dzielnie
Zaś w jednej dziedzinie nad podziw był wprawnym
Albowiem z łuku szył okrutnie i nadzwyczaj celnie

Lecz krew w nim gorąca o sobie znać dawała
Choć wesoły, to mściwość w nim była niezdrowa
Gdy w bójce niefortunnej krew leśnika się polała
Cenna i poszukiwana stała się Robina głowa

A że młody był jeszcze i nie skosztował życia
Uszedł przed prawem aż w bory Sherwoodu
Porzucił on ciepłe łoże dla leśnego poszycia
I schronił się w kniei, wśród leśnego ludu

Albowiem w Sherwood mieszkali też prawi banici
Którym chciwy feudał ostatnie ziemie zagrabił
W szermierce i łuku zaprawdę byli obyci
A przy tym dobrotliwi, mężni, szlachetni i prawi

Cienie Sherwoodu boru były stróżami
Lecz potrzebującym pomocą służyli i z dobroci słynęli
Więc i dzielny młody Robin niebawem się tu zjawił
A ci go wspomogli i do braci leśnej przyjęli

A że charyzmy miał wiele i w walce był wprawiony
Więc szybko na wesołej kompanii stanął czele
Na leśnym tronie pośród debów został osadzony
A wokół niego broni towarzysze i na wieczność przyjaciele

Tym, co "Wzgórze Wędrowców" zdobyli

autor

Ralf Odinsblade

Napisany: 2005-04-26 Dodano: 2005-04-26 12:56:13

Ten wiersz przeczytano 683 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie