Pieśń o dniu następnym

Kac po wypitym alkoholu
w głowie odzywa się jak rana.
Wszystko co boleć może boli,
a rzeczywistość rozedrgana
leniwie się pojawia przy mnie,
majacząc mgliście od wieczora
jak klatki w niemym starym filmie.
I zda się widzę już od wczoraj
świat jakiś krzywy, śmieszny, mały,
w dwóch dzisiaj znanych mi kolorach.
Tak trochę czarny, trochę biały.

Ręka bezwiednie bada przestrzeń
choć każdy ruch cholernie boli.
Może się uda znaleźć jeszcze
tę niedopitą szklankę Coli,
by śpieszyć na ratunek ustom,
w których pustynna trwa posucha.
Pod czaszką przeraźliwie pusto,
a każdy dźwięk co wpada w ucho,
dudni tu niczym stado koni
biegnących po kamiennym bruku.
I ten nieznośny ucisk w skroni
efektem jest owego huku.

W głowie, co tak się dziwnie kręci
jak karuzela w ruch puszczona,
bezradnie szukam swej pamięci,
co błądzi chyba w obcych stronach,
mnie zostawiając czarną dziurę
głęboką jak stąd do wieczora.
W niej poginęły sprawy, które
powydarzały się od wczoraj.

Ta mała resztka świadomości
ukryta w moich zakamarkach,
złośliwie szepce „No co, dość ci?”
„No, chyba się przebrała miarka”
A ja chowając się pod kocem
mruczę „Nie mogę ci zaprzeczyć”,
i czekam zaciskając oczy
na sen, co w końcu mnie wyleczy.

autor

staryhotel

Napisany: 2016-01-31 Dodano: 2016-01-31 08:06:18

Ten wiersz przeczytano 593 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie