Pieśń nad pieśniami

czyli o tym jak rozsądek pojawia się z wiekiem choć czasem wiek pojawia się sam ;))

Mój oszołom spędza w parku piąty dzień z rzędu. Bywa, że późne wieczory, nawet bardzo późne. Spędza jak sen z powiek. Techno słucha.Tak, że okna nie otworzysz. W towarzystwie pustych butelek po piwie na ławce siedzi, a co...
Może przecież, ławka dla wszystkich. Pewnie płacze po jakiejś dziewczynie. Minę miał zmartwioną gdy ostatnio poszłam sprawdzić skąd dochodzą dźwięki prawdziwej udręki. Mojej i Jego. Dziwnym trafem razem w tym tkwimy. Nie znając się zupełnie nawzajem. Dzisiaj w turkusach. Facet w turkusowym tiszercie.
Spacerował nawet. Pewnie czekał na list, bo do skrzynki zaglądał przy poczcie. Raczej słońce mu nie zgasło, widać że walczy.
Ciekawe czy jutro przyjdzie? Co to za laska w ogóle, że przez nią techno słucha?
Nie lubię. Nigdy bym nie słuchała, nawet gdyby mnie facet rzucił. A rzucił już jeden. Taki przystojny nawet kiedyś był, tylko brodę zapuścił później i mu odbiło z wiekiem. No, bo jak? Mnie rzucić? Mnie?
A niech tam... ma teraz lepiej. Wiecie... chemia i zapachy, i takie tam sprawy. Endorfiny szczęścia. Miłość kwitnie. Kwiaty też kwitną. Te najpiękniejsze najpóźniej wprawdzie rozkwitają, ale za to z jakim impetem. I ja rozkwitam. W końcu, bo ileż to można czekać? Niedoczekanie wasze mężczyźni kochani, że dla was. Niedoczekanie. Co to, to nie. Dla siebie rozkwitam.
Nie dla tego z przyszłości jakiejkolwiek kiedyś zaistniałej. Nie. Dla tego co siedzi mi w głowie też nie. Cwaniak jeden... jak on się dostał do mojej głowy? To wcale nie jest takie łatwe, ani proste w niej się znaleźć. Droga od głowy do serca na szczęście daleka, to jakieś ... No właśnie, ile to centymetrów? Ile by nie było, wystarczająco daleko by tę drogę pokonać, chyba nie ma takich odważnych. Zawsze mnie wybija z rytmu jak mi gdzieś mignie. Mógłby już nigdzie nie migać.
I tyle mam. Ten cwaniak, ten z brodą, ten co techno słucha. Są jeszcze tacy co na kawę zapraszają. Jakaś magia w tej kawie. Nie, no kawę lubię, tylko że ważne by w dobrym towarzystwie ją pić. Tak rozkwitam...nieskromna jestem, już to pisałam kiedyś, bez ograniczeń, z zasadami jednak i bardzo dużą wyobraźnią. Taką na przyszłość daleką, po horyzont rozwiniętą szeroko. Wyobraźnię to mam. Szczerze? Nie przeszkadza mi to wcale.
Zastanawia mnie tylko jedno... Czy już zawsze będę skazana na techno? Lubię powiew świeżego powietrza, zatem okien nie będę zamykać gdy gościu znów stanie do walki. Gusta się zmieniają, może muzyczne też?
Byleby mi nie puszczał niemieckich szlagrów (a może szlagierów)? Już to techno lepsze. Czy ja pisałam, że w życiu nie słuchałabym nigdy takiej muzyki? Serio? No proszę... Kobieta jednak zmienną jest.

W ciągłym zachwycie nad sobą
Wasza Nieskromna Małgosia :))

Ps. Ślę całusy dla wszystkich czytających w niedzielne popołudnie i kawką częstuję. Pa...

autor

małgośka38

Napisany: 2020-08-29 Dodano: 2020-08-30 13:52:17

Ten wiersz przeczytano 979 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Monolog Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie