Pieśń pogańska
Nie dotknięte potopem, wiatrom obce
strony,
Czy dotarła wieść do nich o płonącej
Troi?
Tylko puste przestrzenie tylko mgieł
zasłony,
I ciemny lud tej ziemi, co o szczęściu
roi.
Huczy północne morze, płyną tysiąclecia,
Koczują pod gwiazdami ostatni poganie.
Przez ciemność skarb swój nieśli, przez sny
i zaklęcia,
W pustce sensu szukali, układali baśnie.
Klęli się na swe miecze i na bogów
swoich,
W wiatry odlatywali na bój z potworami,
Dumni byli i piękni na drogach dalekich,
Wśród milczących kurhanów, pod nieba
gwiazdami.
My w wirtualnych miastach, w pajęczynie
sieci,
Trwamy zwycięsko dumni od lat już tak
wielu,
Kto zrozumie człowieka, co w rytmie
stuleci,
Wciąż od nowa się rodzi, samotny od
wieków.
Kim on dla nas jest dzisiaj, czemu tak
nieznane,
Ich wielkie sny na jawie, echa perunowe?
Ich pradawne wierzenia, z naszych snów
utkane,
Na bezkresnych równinach, ognie
sobótkowe.
Nadchodzi wiosna mitu, mitu
słowiańskiego,
O czasach przed Popielem, znów składamy
pieśni,
Niechaj będą to pieśni, ze złota
szczerego,
Zamglone jak marzenia, podobne do baśni.
Słońce
Jasne i piękne słońce, słońce złotowłose
Ziemia lśni twoją chwałą, jesteś naszym
bogiem,
Złotymi promieniami spijasz z kwiatów
rosę,
Błagamy ciebie boże, obroń nas przed
wrogiem.
Obiegasz okrąg ziemi, jesteś okiem
nieba,
Z góry patrzysz na ziemię jak pochodnia
światła,
Niebo płonie twym blaskiem, ozłaca nim
drzewa,
Bądź pozdrowione słońce, dla ciebie ta
modła.
Po przeczytaniu "Mitologii Słowian" Aleksandra Gieysztora
Komentarze (7)
Wiersz zrobił na duże wrażenie. Masz dobre pióro.
Zachęciłeś do sięgnięcia po książkę Gieysztora.
:):)
Witaj.
Dziękuję, za wspaniały i ciekawy przekaz wierszem o
“Mitologii Słowian”.
Pozdrawiam serdecznie.:)
Jestem pod wrażeniem ! Brawo za piękne pióro i
przekaz. Pozdrawiam ciepło :)
Ładna pieśń
Pozdrawiam serdecznie :)
Cudna to pieśń i miła mojemu sercu... Pozdrawiam
serdecznie :)
/niedotknięte/ bym chyba napisała
/Obiegasz okrąg ziemi, jesteś okiem nieba,
Z góry patrzysz na ziemię jak pochodnia światła,
Niebo płonie twym blaskiem, ozłaca nim drzewa/- to
bardzo mi się podoba :)
Kilka lat temu też miałam zajawkę na różne mitologie.
Oczytałam się, ze hej. Do dziś niektóre rytuały są
praktykowane nawet w kościele, tylko się trzeba dobrze
przyjrzeć.
Pozdrawiam :)
Mamy własną słowiańską mitologię mało znaną.
Ciekawy wiersz, pozdrawiam