Pieśń Smoków

Gdy nadejdzie czas,
by pogrzebać Nadzieję,
a Jej lotny duch,
wyruszy w mroczną knieję,
nastanie niepokój
i zapanuje Mrok,
a ciemność pochłonie Nadzieję...

W Mrok rzucą korony
obecni królowie,
a czarne Kruki i Wrony
zasiądą na królestw tronie....

Nadzieja zginie prez przyjaciela zdradzona
Mrok Światło pokona,
a z gęstwin mrocznych, czarnych lasów,
wypełzną duchy dawnych czasów...

Wyruszy w podróż,
długą i bez końca,
będzie tułać się po świecie,
w poszukiwaniu nowego Słońca...

To nie jest koniec,
tylko początke...
Imperium Ciemnoiści,
któremu miała zapobiec...

Nadzieja nam nie pomoże,
Odeszła z Wiatrem,
rozpostarła skrzydła,
by szybować nad światem...

Przekroczyła śmierci progi,
ale kiedyś powróci...
Wzleci na smoczych skrzydłach
i nową pieśń zanuci...

Rozjaśni Mrok
i zniszczy Strach,
a czarny dzień,
błękitną barwą ozdobi...

Lecz teraz, kiedy odeszła
nigdy już nie zanuci.
Popłyną muzyki magicznej nuty,
a wyśniona Nadzieja nigdy już nie wróci...

I nadszedł czas,
by pogrzebać Nadzieję,
a Jej lotny duch,
wyruszył w mroczną knieję,
nastał niepokój
i zapanował Mrok,
a ciemność pochłonęła Nadzieję...
Ahn Feyhin...

Dla czytelników "Jeźdźca Mgły"...

autor

Tivie

Dodano: 2006-10-17 08:55:22

Ten wiersz przeczytano 574 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie