piłka toczy się do bramki

za oknem drużyna ptaków
w białych bluzach
mknie przez asfaltowe boisko nieba


czuję się jakbym
siedziała w bramce
tu na 4- tym piętrze


tysiące graczy z rozpostartymi skrzydłami
pędzi prosto na mnie
muchy, osy
nocne motyle i wampiry
nie umiem ich odeprzeć
wszystkie tu są
wśród wszystkich muszę być


tu na moim piętrze
są bardziej agresywne
i zajadłe
niż tam skąd przybyły
jakby odkryły coś, co je podnieca


przez uchylone
do pokoiku wleciał
wróbel i szerszeń
wróciłam popołudniu, nie wiem ile godzin
musiały być razem
kruchy pączek jakby nierozwiniętego kwiatka
i ciężka kropla
żółci


ten pierwszy przycupnął na kanapie
drugi rozchlapywał się po ścianach,
kątach, znaczył terytorium


i jak tu znaleźć miejsce wśród nich ?
jak się odnaleźć nie stając się
ani jednym ani drugim ?


wątpię czy da się wypisać
z tej bramki


to ja
brzęczę wokół szyby
to ja
mam życiorys przywiązany do żyrandola
i zataczam w jego osi
fanatyczne kręgi
to ja
znieruchomiałam
w potrzasku kanapy
i niewidzialnym palcem
otwieram telewizor
zielony stadion
na którym
teraz
będę
grać ja

autor

Marta Surowiecka

Dodano: 2012-04-18 20:52:03

Ten wiersz przeczytano 608 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie