pióro

na bezlistnym
nagim krzewie
oskubanym przez wiatr w gniewie
pędzący za szarą chmurą
drżało złote pióro..

patrząc
jak skrzy tak radośnie
niczym rzeka
wdzięczna wiośnie
zakrywając dłonią oczy
wpięłam je
w czerń mych warkoczy..

jak gałązkę wierzby
w dzbanek
zanurzyłam
jak kochanek
co swe ciało w drugie wplata
by obudzić się
skrzydlata..

by to lśnienie
złote brzmienie
wibrujące z każdym tchnieniem
wdychać z tlenem
dookoła
bo mam w sobie
archanioła..

autor

ash

Napisany: 2007-02-11 Dodano: 2007-02-12 00:00:20

Ten wiersz przeczytano 505 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie