Pióro
Dedykuję sobie
Klucz gęsi snuje się po niebie
Poeta w kałamarzu utopił swe serce
Rybak romantyk płucze sieć na
egzystencjalnym dnie
Kwiat w butonierce więdnie i już
stęchnie
Pióro kreśli znaki niepojęte
To nie pióro, lecz pióra, jak gęsi
wyklęte
Jakże to niepojęte, że na dnie stęchnie
Poety wyklęte niebiańskie serce
autor
asmma
Dodano: 2009-05-24 09:54:03
Ten wiersz przeczytano 841 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
dedykacja sobie?też może być czemu nie-dobry wiersz..
zmusza do zatrzymania się. dobry wiersz. pozdrawiam
serdecznie:)