Pisane przez łzy
I znowu mówię przez łzy,
I znowu Cię przez nie wspominam,
Ja nie mam pretensji,
Że mnie opuściłaś.
Tylko, że
Ja nie mam już nikogo,
Kto, by zrozumiał me problemy jak ty.
Ja nie mam już nikogo,
Kto opowie mi bajkę.
Utuli do snu, jak kiedyś.
Ja nie mam już nikogo, kto robi obiady.
I mnie rozpieszcza.
Mam tylko wspomnienia,
Niedocenione, ulotne chwile,
Ale przecież wiem…
Gdybyś mogła wrócić- byłabyś ze mną tu i
teraz,
Gdybyś mogła wrócić- nie musiałabym w
środku umierać,
Co dzień na nowo.
"Nie śmierć rozdziela ludzi, lecz brak miłości."
Komentarze (3)
Wiersz smutkiem przepełniony, żalem i rozgoryczeniem a
i powód do tego jest - rozstanie. Teraz uważa że jest
sam na całym świecie.
ladnie, wymownie.
Ja nie mam już nikogo,kto mnie utuli do snu.Autor w
wierszu żali się na to,że opuściła go
miłość,kobieta,że został na świecie całkiem sam.Wiersz
bardzo smutny,pokazuje jak żle na świecie być samemu.
zgadzam się z Tobą, śmierć nie jest w stanie zmienić
niczego...brak miłości zmienia nas... kompletnie,
pozostawiając jakiś ślad.