Pisany o godzinie 00:39

Dla tych którzy umierają codziennie...

Pewnego wieczoru zapomniałam o wszystkich otaczających mnie cieniach.
Teraz widziałam tylko tą czarną smugę na ścianie która nie pojawia się często.

A już powinnam siedzieć z tobą w drogiej restauracji.
I już miałeś trzymać moje ręce.
Miał mnie ogarniać strach, miałeś zapytać czy chę być twoją....
Na zawsze

Nie wybrałam także samotnego spaceru wśród gwiazd, pełnych rozgoryczenia.
Usiadłam na fotelu tak jak zwykle... wszystko teraz w moim życiu jest zbyt zwykłe.
W żołądku już rozpływały się te wszystkie proszki na wszystko...

Czy aby też na ból?

Lampka powoli gasła...
Może to duchy
A może, po prostu to ja traciłam przytomność

Sen
Nie, to tylko zamroczenie, takie które przychodzi po dużej dawce narkotyku.

Czy miałam sobie teraz tłumaczyć czemu... Nienawidzę swojego życia
Czy miałam wszystko zganiać na świat i na ludzi...
Nie, to tylko i wyłącznie moja wina
Umieram, popełniając niepewne samobójstwo I wierzę w Boga, co z tego że on nigdy nie poniesie mnie do gwiazd...
Byłam tam wiele razy w moim życiu

Zadzwoniłam wtedy raz jeszcze i wyszeptałam słowa...
Byłam tu cała w pełni.
Pamiętaj tylko, że przyjdę kiedyś, z ciepłym wiatrem, zimą...
I wiedziałeś że taki wiatr zjawia sie tylko raz .
Poniosę więc Cię wtedy, i zrozumiesz
Co jest nasze, zostanie tu na zawsze
Tylko my całkiem inni i osobno .
Wtedy umarłam po raz kolejny... ostatni

Żyłam grzesznie... Żyłam pełnią życia...

autor

Latająca z wiatrem

Napisany: 2006-10-10 Dodano: 2006-10-10 01:52:10

Ten wiersz przeczytano 379 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie