Pisarka losu

Jedna stara książka, w kurzu pokryta.
Obok czarnej świecy leży na stoliku,
stoliku drewnianym, a w tle cicha muzyka,
dębowy zegar tika, zagłusza spokój, tika...

Przy stoliku dziewczyna.
W ręce pióro lekko trzyma,
starą książkę przepisuje,
na jej twarzy dziwna mina...

Wnet skreśliła, co wpisała,
uśmiech na twarz smukłą wpłynął.
Piórem coś naszkicowała.
Starą księgę odłożyła.

Kim jest ona?
Co za książka?
O kim cała ta historia?
W książce los mój zapisany,
dziewczę to wprowadza zmiany.

Dziś skreśliła moją przeszłość,
na jej miejsce szczęście weszło.
Pokresliła, dopisała...
Miłość mi domalowała.

autor

Łucja

Dodano: 2008-10-06 13:37:37

Ten wiersz przeczytano 446 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie