(Pisząc wiersze w serca...
Pisząc wiersze w serca rozpaczy
Mało zrozumiesz
Rozgrzebujesz ciągle rany
Nie chcesz znać swej Twarzy
Dobry prorok z Ciebie:
Z tego już nic nie będzie
Ale jak wytłumaczyć sercu swemu
Tą przyczynę, dla której nie sposób ujrzeć
już jego
Kiedy dłonie pragną dotyku
A wklęśnięty brzuch pieszczot dopomina
się
Usta takie spierzchnięte- jak tamtej nocy
Język wysuwa się, palce w ustach muskasz
I jakich użyć słów…
Gdy tylko przy nim je znajdowałaś
Siebie rozebrałaś, wstążką
obwiązałaś
Jemu podarować chciałaś...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.