plac

parafinowe światło rozjaśnia nieskalane lico
dziewczynki wpatrzonej źrenicami
jakby z puchu utworzonych
w igrającego tancerza

wokół rozbrzmiewa pouczający ton
miedzią popędzony

jak fala o brzeg rozbija się w dwójkę
do skrzynek tonę owoców ładującą
naznaczoną głodomorem

włókna czerwone żyrafy komin odwracają
i pochłania czeluści bezmiar papugi
pożera jedną
uśmiech przelotny
drugą pochłania
linia prosta pozostaje
skacze jak pszczoła i chłonie

wiatr szepcze pomiędzy drzewami
by zasiedlić bezbarwną plamę
przebiegają reakcje powstają tezy
jakie

kruche jak ciasto ramie szarpią włochate dłonie
gdy tubalny głos kierunek świata wskazuje
w nibylandii
nie rozumie

zaczarowanemu posągowi z kości północ bije
nie zdążył

07.04.05

autor

natsa

Dodano: 2005-11-01 22:12:26

Ten wiersz przeczytano 514 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie