Płacz i krzyk nawołujący do...

Otwarte okno…
Szum olbrzymich drzew
Śpiew przecudnych latających istot
Do pokoju wpada chłodny, a zarazem przyjemny i chłodzący moje ciało powiew wiatru.
Do moich uszu trafia głos odzywającego się nieba.
Wsłuchując się pojęłam, że jest to najcudowniejszy dźwięk dla moich uszu.
Coś przerażającego, ale pozwalającego tego słuchać bez strachu.
Niebo staje się ciemne.
Już pojedyncze krople spadają na ulice.
Coraz bardziej nasila się wiatr.
Grzmoty staja się głośniejsze,
ale nadal tak dla mnie przyjazne.
Błysk z nieba rozświetla mój pokój.
Na moment deszcz ustaje,
aby za chwilę mógł spaść grad.
Nastaje cisza…
Przeraźliwy spokój.
I znów niebiosa się odzywają.
Grzmoty słychać w niesamowitym natężeniu.
Szare niebo,
jeszcze bardziej szarawe i ciemne chmury.
Niebo płacze.
Krzyczy.
Nawołuje do refleksji…

autor

Lady Dark

Napisany: 2006-07-22 Dodano: 2006-08-25 13:26:00

Ten wiersz przeczytano 559 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie