Płaczę jak Wy!

Płaczę jak wy!Choć wasze łzy podobno więcej warte.
Bo mokre...
A nie jak moje...
I wziąłem ten bęben i każde jego brzmienie było walką z narastającym żalem.

Uciekłem stamtąd. Z tego miejsca, gdzie wszystko już przesądzone.
Skryłem się w ciemnym barze. Mój instrument i ja, jednością się stały. Moja żałoba.
Wskazaliście palcem, zanim zdążyłem zagrać dla odchodzącego anioła,
że ścierwo i pustka, bo nie spojrzał jej w oczy. Bo tam się schował.

Bard barman z gitarą zaśpiewał mi ballad bez liku, ocierając niewidoczne łzy,
dziękuję mu za to! Byłem tuż przy niej, jak wy.
Sącząc piwo złociste, nie myślałem o smaku pijanej euforii,
tak bardzo dławiłem się płaczem! Tak głośno grałem, by usłyszała, że wciąż obok niej stoję.

Ale wy wiecie lepiej. Nic nie wart ponury poeta siedzący przy ławie,
wsłuchany w dźwięk strun i dobijający na bębnie swe partie.
To tylko obrazek z jakiegoś kina niemego,
że on tu, a nie tam, w zadymionej sali, żałobie dedykuje dłoni swych brzmienie.

Każdy ma swoją historię. Nikt nigdy nie nauczył mnie miłości,
w patologicznym domu, sam musiałem poznać to słowo. Sam wszystkiego dochodzić.
I teraz, na swój sposób, oddaję hołd aniołowi w ostatnim tchnieniu.
Mam tylko muzykę i słowa. Dlaczego to marność przy waszych łzach ciężkich jak wielkie kamienie?

Tylko to mam, tylko tyle potrafię.
Zawsze twardy jak skała, by nie pozwolić bólowi, by i mnie zdławił.
A teraz tylko gram i zasłuchuje się w balladach barda zza lady,
moja muzyka. To jest głos rozpaczy chłopca, którego skazujecie na moralne wygnanie.

autor

rebel

Napisany: 2010-10-24 Dodano: 2010-10-23 20:57:34

Ten wiersz przeczytano 400 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie