plaster

nic nie zastąpi tych chwil istnienia
przeistaczających każdą sekundę
z nil życiodajny pod skórą dłoni
płynący sloganem ust

czerwone światło co zmienia się w złoto
rozpala ogień pod i na przeciw. gotuję
nie mogąc utrzymać w dłoniach
wichury duszy targającej mym wnętrzem

jaskini życia w górskich obrazach
która schronieniem mym i oazą
okrytą barwami jesieni brylantu
blask oślepia północne cienie

i tylko ja stawiając stopy
kryję pod skórą jutrzejsze ślad
zmrożone na szybie lustra przeszłości
w skórzane buty okute

autor

Emilia Szumiło

Dodano: 2007-09-25 13:54:50

Ten wiersz przeczytano 554 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie