Płaszcz

Przekleje na twarz uśmiech,

mocnym klejem, żeby nie odpadł,

gdy zaleją go łzy.

Zapalę w oczach światełko,

żeby nikt się nie zorientował,

że coś tu nie gra.

Przyszyję do serca obojętność,

by móc normalnie żyć,

ale przecież nie ma takiej mocnej nitki.

Ubiorę się w płaszcz z pozorów uprzejmości

z podszewką ze spokoju

i kołnierzem radości.

Zapnę go guzikami z pewności siebie

przyszytymi głośnym śmiechem

i ozdobionymi dowcipem.

Zawinę rękawy z ukrywanych pragnień,

zapnę kieszenie niespełnionych nadziei,

przewiążę się szalem zakłamania

i pójdę przed siebie -

na spotkanie z przyjaciółmi...

autor

czarna_

Napisany: 2008-02-09 Dodano: 2008-02-09 21:59:55

Ten wiersz przeczytano 504 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie