Płatek śniegu

Choć to lato, dziwna sprawa
Płatek śniegu, się pojawia
Niby drobny, lekki puch
Ale jaki z niego zuch
Setki lat z nieba leci
Jedną bryłą potem świeci
To lodowiec, olbrzym, goliat
W nim zaklęty, cały świat
Tam historia ,kataklizmu
Wojen, cierpień, komunizmu
On pamięta każdy głos
I doświadczył ziemski los
Kiedy człowiek na nim stoi
Ma szacunek, choć się boi
Zaraz sprawę sobie zdaje
Stojąc ,zaszczyt mu to daje
Oj! Kruszynko powiedz sama
Czy to nie jest ziemska brama?
Ta potęga , ogrom, moc
Przetrwa, każdy dzień i noc
Jak tam będziesz nastaw czoła
Niech Twa myśl tam zawoła
Jeśli olbrzym Ci pozwoli
Dwa słóweczka, pisz powoli.

autor

marko31

Napisany: 2008-07-21 Dodano: 2009-02-22 00:24:15

Ten wiersz przeczytano 542 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie