Płatki róży
Nastanie mrok i piorunami uderzy,
a w siłę nieba każdy dziś uwierzy.
Połamie drzewa i stalowe słupy,
polegną jak na wojnie niezliczone trupy.
W których życie bije słomianym echem,
lecz takie życie było i będzie grzechem.
Zniknie też z ziemi piękno przyrody,
zniknie świat stary, piękny i młody.
Ani wiatry nie zawieją nad dziką
pustynią,
ich opowieści niesione światu zaginą,
Ani też rzeki historii tej nie powiedzą,
ptakom, co nad jej brzegiem siedzą.
Zwierzęta nawet potracą swoje domy,
a odgłos cierpienia wyda im sie znajomy.
Jedyne, co nie zniknie podczas tej
burzy,
to wciąż piękne, czerwone płatki róży...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.