plecionka ze świecy
w strugach deszczu stąpasz twardo po
ziemi,
by później pozostawić ślad w miejscu
samotni
pisząc wiersze na szkle
jesteś mój, cały mój. nie wypuszczam
roziskrzonych pragnień, gdyż fascynacja
i aromaty wszystkich kwiatów wypełniają
puste naczynia
wtedy powstaje grafitowo-czerwona
tęcza, gdy wtapia się w nas łączy
płomyki.
a ja, w twoich oczach widzę magię
odbitą w lustrze.
autor
Ewa Kosim
Dodano: 2017-07-21 01:32:00
Ten wiersz przeczytano 1314 razy
Oddanych głosów: 29
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (45)
wenuś miło mi:)
a ja rozmarzyłam się :)
Aniu dziękuję :)
Podoba mi się, szczególnie puenta :)
super zapraszam podwójna ? jejkuuu ależ mi miło :)
Wpadłem na kawę. Poproszę bez śmietanki, ale z cukrem.
:)
jejuuuu dziękuję kochani:) Eluś buziole :)
Bardzo wiersz!
Świetny wiersz, Ewa. Uwielbiam tę Twoją specyficzną
narrację. :)
Mam podobne odczucia jak Andreas.
Pozdrawiam :)
Bardzo ładnie, wręcz magicznie:)
Miłego dnia Ewo życzę.
dziękuję miłego dnia życzę:)
Ładny wiersz.
I tak można...stąpać w deszczu po ziemi...ślad na
krótko pozostanie, jak nasze życie...pozdrawiam
serdecznie, miłego dnia
Witaj,
dziekuję za komentarz i szczerą wypowiedź - nie jesteś
sama...
Miłych godzin sobotnioniedzielnych.
Serdecznie pozdrawiam.