Pleśń

turpistycznie

a ona jest jak martwy pies
co krwią zaplamił zboża słup
chciałaby płakać lecz brak jej łez
chciałaby krzyczeć lecz brak słów

a ona serce ma jak chwast
co dusi życie w niej od środka
upada nisko raz po raz
zawsze gdy Ciebie w sobie spotka

a ona miewa chore sny
budzi się w środku dnia w łazience
zdrapując z wanny zeschłe ćmy
aż jej pleśnieją w złości ręce

a ona smutno całkiem brzmi
gdy na posadzce gnijąc śpiewa
pamiętaj gdy zamykasz drzwi
by wynieść ją pod ścięte drzewa

autor

Dusza Niespokojna

Dodano: 2012-01-13 20:25:59

Ten wiersz przeczytano 514 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie