Płomień
Na zewnątrz,
śmiech, radość i szczęście.
W środku umieram powoli,
jak wypalona świeczka topie się
pod wpływem oskarżycielskich
spojrzeń ludzi.
Knot wydaje swój ostatni błysk...
Wąską strużką ucieka ostatnia nadzieja.
Na zewnątrz,
śmiech, radość i szczęście.
W środku umieram powoli,
jak wypalona świeczka topie się
pod wpływem oskarżycielskich
spojrzeń ludzi.
Knot wydaje swój ostatni błysk...
Wąską strużką ucieka ostatnia nadzieja.
Komentarze (2)
Często kryjemy swoje prawdziwe uczucia w sobie, a na
zewnątrz staramy się by nie było widać co naprawdę
czujemy. Ostatni wers przepiękna metafora. bardzo mi
się podoba
Bardzo ladny pomysl by oddac uczucie osamotnienia...
wsrod ludzi jak wypalajaca sie swieca