W płomieniu świecy topię wzrok

 
Płomień , złoty płomień świecy
zapalonej nocą, tworzy krąg świetlisty
Wokół pustka ... cisza, ta niesłyszalna
Wracają wspomnienia, moja dusza się otwiera

W oddechu wspomnień , płomyk lekko drga
to tęsknoty, to marzenia , to stara i nowa droga
Droga która szedłem w mrok, dziś jasna żwirowa
droga którą pragnę iść , na niej miłości i życie od nowa

W płomieniu topie tęskny wzrok, uciekam do przyszłości
zostawiam dziś stare, czynie nowy krok ku jasność
Jasność płomyka , jego kolor zloty, wyznaczy mi...
wyznaczy , wyznaczy drogę do piękności

W tym pięknie pławić ręce będę swe , po łokcie
Chce znaleźć nie szczęścia łut, lecz miłości po krocie
Powiedz mi płomyku zlotem malowany
spełnia się me marzenia, tęsknoty w sercu chciane

Płomyk oddechem moim karmiony, chyli go w ukłony
Kłania się płomyk na znak zgody ze zostanie spełniony
Ileż ciepła daje mały płomyk świecy, ile pastelowej jasności
Można przy nim w ciszy marzyć, pragnąć, kochać bez litości

W tej ciszy z samotnym płomykiem przed oczyma
Widzę siebie , widzę , matkę, siostrę, ojczyma
Widzę tych których kocham i kochałem, dziś w zaświatach
Widzę w płomieniu moja żwirowa drogę , idę nią na koniec świata

w miłości mały płomień łunę czyni

Autor: slonzok
Bolesław Zaja
http://boleslawzajawwierszach.blog.pl

autor

slonzok

Napisany: 2015-05-06 Dodano: 2015-05-06 05:33:59

Ten wiersz przeczytano 655 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie