Płomienna
https://www.youtube.com/watch?v=x83P5LjpWpA&list=PLAQ0 ALZrntx4LKSeiHXUMI4vbMPvuq-jt&index=32&t=0s
z ognia powstałam
i w ogniu przepadnę
na początku drżała iskra
natchniona chęcią życia
żar duszy tlił się
wzbierając mocą
wybuchłam
tysiącem rozbłysków
ramionami sięgając nieboskłonu
odtąd płonę
złocistym mirażem
u kresu istnienia
ostatnim westchnieniem
zniknę w ciemnościach
samotna latarnia zgaśnie
autor
Assassin Fox
Dodano: 2019-11-03 12:39:55
Ten wiersz przeczytano 1440 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
Fascynujące.
Dziękuję :) pozdrawiam :)
ciekawy,biały wiersz
Fatalizm
Z przyjemnością za wiersz.
:)
Pozdrawiam, ukłony dla Autorki.
piękny, fantastyczny przekaz białym wierszem z
intrygującą i oryginalną muzą:) pozdrawiam
Światło zgaśnie, ale blask może zostać... :)
Pięknie! Emocjonalnie!
Pozdrawiam.:
Jeśli uznać, że ogień jest symbolem miłości - wszyscy
jesteśmy zrodzeni z ognia - ładnie, podoba mi się ta
metaforyka.
Kobietki...dziękuję :) Pozdrawiam :)
Jesteś jak bogini ognia.
Robi wrażenie.
Dziękuję :) Pozdrawiam :)
Bardzo ciekawy wiersz, kojarzy się z wielkim wybuchem
przy powstaniu świata, nie tylko z człowieczą iskrą,
tak, to prawda, że należy się z umiejętnie obchodzić
bo z iskry może zapłonąć ogień miłości, ale też
niszczycielskiej pożogi,
a co do samotności, to myślę, że na końcu drogi każdy
jest sam, nawet jeśli ma rodzinę...
Wiersz bardzo mi się podoba w treści i formie.
Pozdrawiam serdecznie :)
iskrzy ładnie :)
Dziękuję Donno :)
Również posyłam serdeczności :)