Płomyk świecy...

Wpatruję się w płomyk świecy
i co widzę?
Iskrę nadzieji,
która raz po raz gaśnie.
Urywek wspomnień
powracających w mym śnie.
Moja duszę,
wołającą o pomstę do nieba.
Moje łzy,
których wcale mi nie potrzeba.
Jeden sen,
on będzie zawsze w mojej głowie.
Twoją twarz,
Twe odbicie w mej osobie.
Całe życie,
które miga mi przed oczami.
Postać Anioła,
latająca nad obłokami.
Wpatruję się w ten płomyk
i widzę siebie.
Siebie sprzed lat,
siebie sprzed wczoraj.

gdzie teraz jestem? kim jestem? dlaczego mi nie odpowiesz...?

autor

UpadlaAnielica

Dodano: 2004-10-13 16:46:38

Ten wiersz przeczytano 2410 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie