płoną wody Cedronu

Oto wieczór nadchodzi dolino Cedronu
księżyc się przetacza przez wody strumienia
wiatr ciało przenika
burzy spokój ogrodu
milkną lampy oliwne w szaroburych odcieniach
gaśnie wzgórze Moria

drzewo oliwkowe
truchlejesz nade mną
jak matki skręcone spracowane dłonie
noc gwieździstą
noc jasną przenika przeciemność
czuwaj ziemio bezsenna - licz godziny słone
które mi odbierasz

drżą zielone oliwki w mrok wtopione czekaniem
strumień się wyrywa
brzeg linii nie zmienia
o czym szemrzesz wodo - tracisz czas na skardze
proś ze mną i błagaj Ojca wszechmilczenia

Spójrz
wczepiony w ramiona tej nocy nieczułej
niczym dziecko samotne utulenia proszę
powiedz tylko że słyszysz
niech wiem że rozumiesz
upadam przed Tobą kajam się szamoczę
spragniony wszechciszy
chwili ukojenia

Ogrodzie Getsemani świadku samotności
ptaki ciszę płoszą świt rozgarnia ciemność
jasnomlecznym wschodem wnika w kruchość kości
drzewo oliwkowe
spójrz niebo nade mną
rozpala pochodnie
oświetla przedwieczność

autor

agafb

Dodano: 2011-04-21 19:19:29

Ten wiersz przeczytano 550 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie