Płonąca Księga Miłości Częęć X

Przyjaciel

Dzisiejszy dzień znów spędziliśmy razem, tylko we dwoje.
(Tak mało takich dni i tak mało czasu dla nas)
Dzień ten różnił się od pozostałych,
Dzięki niemu ma miłość mocniejsza i trwalsza.

Rozmawialiśmy jak przyjaciele,
Choć z nikim tak jeszcze nie rozmawiałem.
Rozmawialiśmy jak zakochani, wpatrzeni w siebie.
Czas pędził jak szalony, jednak udało nam się go zatrzymać.

Stałaś się mym najlepszym przyjacielem, najłaskawszym sędziom.
Dałaś wytchnienie mej duszy i memu sumieniu.
Przebiłaś się przez barierę, jaką stawiałem przed innymi.
Już nie mam przed Tobą tajemnic, tylko pytaj.

Ateno mego serca, Afrodyto mej miłości,
Dzięki Twej mądrości widzę światło w mrokach myśli,
Dzięki Twemu pięknu czuje się władcą wszechświata.
Dajesz mi oddech, dajesz mi krew, dajesz mi życie!

Teraz, gdy jestem sam nie mam, z kim rozmawiać.
Me słowa jak woda gromadzą się przed tamą mego otoczenia.
Przyjdź jak najszybciej, popatrz w me oczy,
Zniszcz swym dotykiem tę straszliwą tamę…
…i bądź mi przyjacielem…

autor

draco

Dodano: 2004-07-07 00:06:38

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie